Stwierdzenie nieważności małżeństwa przez bezpłodność lub impotencję
W prawie kanonicznym zgodne małżeństwo tworzą osoby, które są w stanie m.in. wychować potomstwo. Co się jednak dzieje, kiedy mamy impotencję lub bezpłodność?
Jednym z najważniejszych celów małżeństwa kościelnego jest zrodzenie potomstwa oraz wychowanie dzieci. Nie zawsze jednak może do tego dojść, np. z powodu impotencji, albo bezpłodności. Czy tego typu zjawiska są podstawą do orzeczenia nieważności małżeństwa kościelnego?
Bezpłodność a rozwód kościelny
Kan. 1084 par. 1 KPK mówi nam o tym, że niezgodność dokonania stosunku małżeńskiego uprzednia, bądź trwała, jest podstawą do stwierdzenia nieważności małżeństwa już z samej natury. Ślub kościelny jest bowiem potwierdzeniem tego, iż dana osoba będzie zdolna do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich, czyli do legalnego zawarcia małżeństwa.
Bezpłodność stanie się argumentem do stwierdzenia nieważności, jeżeli fakt ten był znany już w czasie ślubu i został zatajony przed drugą osobą. Z punktu widzenia prawa kościelnego małżeństwo automatycznie zostało zawarte nieważnie, a jedna z osób dokonała oszustwa, wyłącznie w celu zawarcia małżeństwa.
Jeżeli bezpłodność została wykryta już po zawarciu małżeństwa, to w takim przypadku nie ma podstawy do "unieważnienia" związku małżeńskiego.
Impotencja a rozwód kościelny
Impotencja również należy do zjawisk niemożności podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich, stojąc właściwie jeszcze przed punktem o bezpłodności. Podobnie jak w przypadku bezpłodności, aby małżeństwo było nieważne, impotencja musi zaistnieć przed zawarciem związku małżeńskiego. Niemoc płciowa jednej ze stron eliminuje rzecz jasna spełnienie obowiązku małżeńskiego, czyli zrodzenie potomstwa, jednak trzeba mieć na to niezbite dowody i argumenty, a nie opierać się na przypuszczeniach, ponieważ niepewność co do takich wniosków nie powoduje nieważności ślubu kościelnego.
