Jak uzyskać rozwód kościelny? Sprawdź, na czym polega unieważnienie małżeństwa
Unieważnienie małżeństwa kościelnego nie dotyczy tylko osób znanych. Jak pokazują statystyki, nawet 75% wniesionych spraw kończy się pozytywnym wyrokiem.
Dane przeczą zatem powszechnej opinii, że rozwód kościelny jest możliwy wyłącznie dla osób bogatych i znanych, czyli celebrytów. Przykładowo - w 2017 roku w Polsce zostało złożonych aż 4300 spraw w sądach kościelnych.
Pandemia w 2020 roku nieco zachwiała decyzjami wśród polskich rodzin, jednakże 3166 spraw nie oznacza malejącego zainteresowania procesami o nieważność małżeństwa kościelnego. Wręcz przeciwnie.
Coraz większa świadomość istnienia nieważności małżeństwa
Coraz więcej osób jest świadomych możliwości wniesienia skargi i przeprowadzenia procesu w sądzie kościelnym. Praktycznie wszystkie ważne informacje można znaleźć w sieci, upewniając się, jakie argumenty są brane pod uwagę, aby pozew był skuteczny.
W ostatnich latach decyzje o stwierdzeniu nieważności małżeństwa ustabilizowały się na poziomie 69-75%. Jeszcze w 1989 roku wskaźnik ten oscylował na 64%, jednakże teraz - np. w 2016 roku było to 75% spraw pozytywnych, a w 2020 roku 69%, czyli ponad 2500 procesów.
Na ewentualne stwierdzenie nieważności małżeństwa wpływ mogą mieć rozmaite powody. Czy do tej grupy zaliczają się osoby z zespołem stresu pourazowego?
Jakie są główne przyczyny stresu?
Główne przyczyny stresu to poczucie braku kontroli nad własnym życiem, przytłoczenie, nadmiar obowiązków i poczucie, że nie jest się wystarczająco dobrym. Inne przyczyny stresu mogą obejmować: problemy finansowe, zdrowotne, problemy w związkach i problemy związane z pracą.
Istnieje wiele różnych przyczyn stresu. Niektóre z najczęstszych przyczyn stresu są związane z pracą, np. zbyt duża ilość pracy, poczucie przytłoczenia lub niedoceniania w pracy. Powszechnym źródłem stresu są także problemy finansowe, takie jak brak pieniędzy na pokrycie wydatków lub zapłacenie rachunków. Problemy w związkach, takie jak kłótnie z partnerem lub poczucie, że nie otrzymuje się od niego potrzebnego wsparcia, to kolejne poważne źródło stresu. Problemy zdrowotne, takie jak poważna choroba lub przewlekły ból, również mogą być poważnym źródłem stresu. Inne częste przyczyny stresu to poważne zmiany życiowe, takie jak przeprowadzka, ślub czy urodzenie dziecka, a także czynniki środowiskowe, takie jak hałas czy zanieczyszczenie środowiska.
Jakie są skutki stresu dla ciała i umysłu?
Skutki stresu mogą być zarówno fizyczne, jak i psychiczne. Pod względem fizycznym stres może prowadzić do zwiększenia częstości akcji serca, ciśnienia krwi i napięcia mięśni. Może także prowadzić do zmian w układzie trawiennym i zaburzenia rytmu snu. Z psychologicznego punktu widzenia stres może prowadzić do uczucia niepokoju, drażliwości i depresji. Może także prowadzić do problemów z koncentracją i pamięcią.
Istnieją zarówno fizyczne, jak i psychiczne skutki stresu. Fizyczne skutki stresu to reakcja organizmu na czynnik stresujący. Reakcja organizmu na stres znana jest także jako reakcja "walcz lub uciekaj". Reakcja "walcz lub uciekaj" to sposób organizmu na obronę przed szkodą.
Zgodnie z przyjętymi normami prawnymi, małżeństwo jest nie tylko swego rodzaju umową zwieraną przez nupturientów, ale i sakramentem. Kościół Katolicki wyróżnia 7 sakramentów, gdzie jednym z nich jest właśnie matrimonium czyli małżeństwo. W niniejszym artykule postaramy się państwu przedstawić, że jest to szczególny (wśród wszystkich występujących) sakrament.
Małżeństwo jako sakrament
Samo małżeństwo jest określane jako związek mężczyzny i kobiety, który bywa porównywany do umowy. W umowie tej nupturienci podejmują się wspólnego życia wypełniając jednocześnie istotne prawa i obowiązki. Na uwzględnienie zasługuje fakt, iż związek małżeński jest sakramentem, który definiuje się jako widzialny znak niewidzialnej łaski. Istotne jest to, że łaska jest niewidzialna, ale odczuwalna tzn. dotyka w pewnym sensie małżonków i oddziałuje na ich dalsze życie. W Kościele Katolickim małżeństwo to jedyny sakrament, który można udzielić sobie nawzajem, prezbiter jedynie błogosławi małżeństwo zawarte przez małżonków. Potwierdzają to słowa prezbitera „Co
Bóg złączył człowiek niech nie rozdziela. Małżeństwo przez Was zawarte ja, powagą Kościoła Katolickiego, potwierdzam i błogosławię, w imię Ojca, i Syna, i Ducha Świętego”. Wskazany fakt podkreśla istotną wyjątkowość sakramentu małżeństwa.
Przez fakt, że małżeństwo jest sakramentem nie można go rozwiązać (poza pewnymi wyjątkami). Dla przykładu w kościele prawosławnym małżeństwo nie jest sakramentem, w związku z czym można dokonać tam rozwodu, który nazywa się zdjęciem błogosławieństwa.
Źródło def. Małżeństwa o. Marek Ławreszuk „Sakrament Małżeństwa” – Białystok 2014, s. 5.
Każdy wyrok w sądzie kościelnym, odnoszący się do nieważności małżeństwa, musi zapaść w sposób obiektywny, na podstawie faktów. W procesie może jednak wystąpić specjalna forma porozumienia między stronami.
W pierwszej myśli porozumienie oznacza jakąkolwiek współpracę, w celu osiągnięcia consensusu, czy też pożądanego rezultatu danej sprawy. W tym podstawowym znaczeniu mamy zatem wykluczenie terminologii, bowiem w procesie kościelnym taka sytuacja nie może wystąpić, strony nie mogą się ot tak "dogadać" w kwestii pozytywnego wyroku, czyli celowego uzyskania nieważności małżeństwa. Jeśli do tego by doszło, to decyzja Sądu Kościelnego automatycznie jest nieważna. Porozumienie nie zostaje jednak całkowicie wyeliminowane ze sprawy.
Porozumienie w tytule nieważności małżeństwa
Zgoda pomiędzy stronami może zostać uwzględniona w zaproponowanym tytule nieważności ślubu kościelnego, na bazie którego ma zostać przeprowadzony proces. Czasami jest to o tyle istotne, że w tytułach można wskazać na "winnego" takiego stanu rzeczy, czyli np. wykluczenia lub symulacji jednej ze stron. Oczywiście przyznanie się do "winy" w wielu przypadkach jest na pewno trudne i bolesne, zwłaszcza gdy proponuje to druga strona, natomiast jest większe prawdopodobieństwo skutecznego zaproponowania świadków z kręgu przeciwnej strony, jeżeli takowi występują - taka sytuacja uwiarygadnia stronę podczas wskazywania dowodów, mogących mieć istotne znaczenie przy końcowej decyzji sądu. Tutaj warto również odnotować fakt, iż forma owego porozumienia i zaakceptowania proponowanego tytułu nieważności jest obecny głównie z poziomu procesu skróconego.
Porozumienie zgodne ze stanem rzeczy
Prawo kanoniczne nie uznaje porozumienia między dwiema stronami, chcącymi uzyskać nieważność ślubu bez poparcia tego faktami i prawdziwymi dowodami. Forma porozumienia może być zatem wdrożona na podstawie istniejącego prawa kościelnego, zgodnie ze stanem rzeczy, a więc dotyczącego tytułu nieważności. Zgoda uwalnia możliwość przeprowadzenia procesu w trybie skróconym i zainteresowani mają także łatwiejszy dostęp do środków dowodowych.
Narkomania i alkoholizm mogą zostać uznane za przyczynę niewywiązywania się z obowiązków małżeńskich. Czy lekomania to problem, który również zalicza się do tej grupy, prowadzącej do nieważności małżeństwa?
Lekomania - charakterystyka problemu
Lekomania niewątpliwie jest kłopotem - to nadużywanie wszelkich środków medycznych i lekarstw, które pierwotnie mają swoje cele i zastosowania, ale nie w tych konkretnych przypadkach. Lekomani stosują leki w ilościach znacznie przekraczających dozwolone limity, bezpieczne dla zdrowia. Mówimy zarówno o środkach przeciwbólowych, pobudzających, jak i nasennych. Uzależniony, w przypadku nie zażycia medykamentów, odczuwa np. ból, rozdrażnienie, strach, czy też nie może zasnąć. Tylko lekarstwa w coraz większych proporcjach są w stanie ograniczyć dyskomfort.
Oczywiście nadużywanie leków prowadzi do permanentnego nałogu i zaburzeń na każdym kroku życia, prowadząc do sukcesywnego zwiększania "dawek". Ten rodzaj uzależnień jest tożsamy chociażby z narkomanią i także powoduje zaburzenia na stopie umysłowej, jak i emocjonalnej.
Lekomanię można podzielić na dwie grupy. W jednej z nich są osoby, które są przyzwyczajone do zażywania różnych środków leczniczych, przez co po jakimś czasie się uzależniają. Do drugiej grupy trafiają przypadki osób, które celowo spożywają leki, nierzadko mające też podłoże narkotyczne, aby wpaść np. w stan euforii. Takie zachowania mogą wywoływać środki uspokajające i nasenne.
Lekomania i stwierdzenie nieważności małżeństwa
Osoby uzależnione od leków bardzo często dosięgają w następstwie tego również spore zmiany w psychice. Prowadzi to do problemów w podejmowaniu dojrzałych, samodzielnych decyzji, brakuje w nich przekonania. Lekomani nie zdają sobie też z powagi sytuacji, jaką jest małżeństwo i obowiązki wynikające z sakramentu. W czynnościach dominuje strach lub lekceważenie, co nie pomaga w budowaniu rodziny i poprawnych relacji ze współmałżonkiem.
Brak odpowiednich relacji małżeńskich może być efektem różnych schorzeń, bądź problemów. Czy stwardnienie rozsiane także można uznać za powód nieważności małżeństwa?
Stwardnienie rozsiane to choroba wpływająca na kwestie fizjologiczne oraz psychiczne. Jest schorzeniem neurologicznym centralnego układu nerwowego, a więc uderzającym w komórki nerwowe człowieka, przez co osoba chora ma kłopot m.in. z czynnościami poznawczymi oraz emocjonalnymi, objawiającymi się chociażby utratą pamięci, jak i zaburzeniami w logicznym, konstruktywnym myśleniu. W związku tym następują komplikacje z podejmowaniem decyzji. W innych przypadkach może występować także depresja, czy też chwiejność emocjonalna.
Stwardnienie rozsiane zaburza małżeńskie relacje
Stwardnienie rozsiane jest poważnym zagrożeniem dla współżycia małżeńskiego i budowania poprawnych relacji z drugą osobą, wzajemnego wsparcia, pomocy itp. Powyżej wspomniane kwestie zwiększają ryzyko niezdolności do podjęcia istotnym obowiązków małżeńskich, w tym budowania rodziny, pozytywnych kontaktów z partnerem/partnerką i dziećmi. Wprawdzie ten typ problemów nie występuje często w procesach kościelnych o stwierdzenie nieważności małżeństwa, to jednak może być brany pod uwagę.
Podobnie jak w innych przypadkach dotyczących braku spełnienia istotnych obowiązków małżeńskich - stwardnienie rozsiane, jako przyczyna, powinna być zauważalna już w momencie zawierania ślubu. Dowody w tej kwestii muszą dotyczyć właśnie tego okresu, aby skutecznie móc przeprowadzić proces o stwierdzenie nieważności. Trzeba zauważyć, iż choroba SM nie ujawnia się od razu, tylko jest to proces długotrwały, złożony.
Jaka jest rola biegłego w procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa? Wbrew pozorom instytucja biegłego sądowego nie jest stricte związana z sądownictwem cywilnym.
Praktyka pokazuje, iż udział specjalisty w procesie o stwierdzenie nieważności małżeństwa stał się jego nieodzownym elementem.
Kim jest biegły w sądownictwie kościelny?
W sądownictwie Kościelnym podobnie jak i w tym cywilnym, biegłym jest osoba posiadająca specjalistyczną wiedzę w sprawach danego rodzaju, powoływana dekretem przez skład orzekający tj. przez sąd. Praktyka pokazuje, że biegłym jest zazwyczaj psycholog lub lekarz psychiatra, którego wiedza pomoże w uzyskaniu tzw. prawdy obiektywnej.
Czy zawsze trzeba powołać biegłego?
Prawodawca kościelny nakazuje sędziemu, powołanie biegłego gdy sprawa dotyczy następujących tytułów:
- Niemocy płciowej tj. impotencji,
- Braku zgody małżeńskiej, która jest spowodowana przez chorobę umysłową osoby zawierającej małżeństwo.
Instrukcja Dignitas connubi nakazuje powołanie biegłego gdy sprawa dotyczy:
Zachowanie i charaktery współmałżonków zawsze wpływają na ogólne relacje między sobą i otoczeniem. Czy zaburzenia osobowości mogą być decydujące w nieważności małżeństwa?
Osobowość człowieka ma istotny wpływ na to, czy będzie potrafił spełniać z góry ustalone obowiązki, jakie wynikają z małżeństwa z drugą osobą, nie mówiąc już oczywiście o samych, zwykłych stosunkach z partnerem. Problem z zaburzeniami osobowości jest jedną z najczęściej spotykanych przyczyn podczas procesów o nieważność ślubu.
Zaburzenia osobowości a nieważność małżeństwa
Każda osoba charakteryzuje się raczej stałym stosunkiem do wydarzeń, czynności i wszystkich spraw życia codziennego. W sposób stały, niezmieniony potrafi reagować na otoczenie i środowisko, w którym się porusza. Osobowość oraz charakter człowieka kierunkuje zachowania i relacje interpersonalne, dlatego istotny odchył od pewnych standardów może sugerować problemy z osobowością i mogą też wpłynąć na poprawne budowanie więzi małżeńskich.
Współmałżonek cierpiący na zaburzenia osobowości będzie miał kłopot z budową trwałej więzi uczuciowej i relacji z partnerem, a tym samym i ze spełnianiem obowiązków, na które zgadza się w związku z budową rodziny. Zaburzenia osobowości nie rzutują dobrze na zaspokajanie podstawowych potrzeb - od społecznych, poprzez psychiczne, kończąc na seksualnych. Charakteryzują się także brakiem poczucia winy, odpowiedzialności, czy też gwałtowną zmiennością w zaplanowanych celach oraz planach.
Zaburzenia osobowości są destrukcyjne tak na prawdę na całe otoczenie, bywają również motorem napędowym do przedmiotowego traktowania innych osób i w wielu przypadkach należą do antyspołecznych zachowań, niekoniecznie popartych wiarygodnymi powodami.
Ślubując w kościele miłość i wierność drugiej osobie, zobowiązujemy się również do spełniania istotnych obowiązków małżeńskich. Przeszkodą w tym może być jednak np. osobowość schizoidalna.
Małżeństwo zobowiązuje dwie osoby do wierności, uczciwości i szeregu innych "procesów", składających się na budowanie rodziny. Po ślubie może się jednak okazać, że jeden z małżonków ostatecznie nie jest w stanie spełnić wielu warunków z powodów psychicznych.
Osobowość schizoidalna a "unieważnienie małżeństwa"
W przypadku małżeństwa z osobą, która zmaga się z zaburzeniami swojej osobowości, późniejszy proces kościelny może zakończyć się tzw. "unieważnieniem małżeństwa." Jednym z takich zaburzeń jest osobowość schizoidalna, oznaczającą spore komplikacje np. przy wspólnym przeżywaniu emocji i empatii.
Osoby z cechami schizoidalnymi mają ogromny problem z bliższym kontaktem z kimkolwiek. Często są bardzo tajemniczy, niekiedy dziwni oraz nietypowi, w niekorzystnym tego słowa znaczeniu. Zaburzona osobowość w stopniu schizoidalnym powoduje ograniczony do minimum kontakt z innymi ludźmi. Rzadko zatem dochodzi również do objawienia silnych emocji, gniewu, radości, w tym nikłego zainteresowania współżyciem. Stają się obojętni, bez konieczności przywiązywania się do drugiej osoby. Oznacza to, że nawet jeśli osoba schizoidalna wzięła ślub kościelny, to ostatecznie i tak nie jest w stanie podjąć istotnych obowiązków małżeńskich, co wiąże się z nieważnością ślubu, ponieważ nie dochodzi do głębokich relacji ze współmałżonkiem.
Powodów nieważności małżeństwa kościelnego jest możliwych dość dużo. Niektórzy zadają sobie pytanie, czy anoreksja także może się do tego przyczynić.
Anoreksja jest chorobą - to zaburzenie dotyczące odżywania, które dotyka przede wszystkim kobiety w młodym wieku. Jadłowstręt psychiczny odznacza się niechęcią do przyjmowania pokarmów, bądź też spożywania go w niewystarczających ilościach, co powoduje nadmierny spadek wagi i systematyczne pogorszenie kondycji całego organizmu, zarówno fizycznej, jak i psychicznej.
Osoba z tym zaburzeniem często nie widzi problemu niedowagi twierdząc, że wszystko jest w porządku. Odczuwa natomiast strach przed przytyciem, ale też i odrzuca wszelką chęć pomocy.
Czy anoreksja może doprowadzić do rozwodu kościelnego?
Zdarzają się przypadki spraw związanych z anoreksją i tym, czy można to uznać za argument w sądzie kościelnym. Tak jak wiele innych sytuacji, tak i ta nie jest bezpośrednio uwzględniona w prawie kanonicznym, natomiast działanie anoreksji może prowadzić do innych problemów.
Mianowicie chodzi o niezdolność do podjęcia istotnych obowiązków małżeńskich, z którymi wyniszczona osoba z anoreksją faktycznie może mieć kłopot. Ponadto choroba przyczynia się do różnych zachowań, niekoniecznie mających coś wspólnego z dojrzałością, co także jest uwzględnione w prawie kanonicznym. Na koniec, niedojrzała osoba prawdopodobnie nie będzie w stanie wychowywać dziecka i spełniać się w roli matki, albo ojca.
Paranoja jest jednym z zaburzeń, szkodzących we wzajemnym funkcjonowaniu. Czy osobowość paranoiczna może być przyczyną do nieważności małżeństwa kościelnego?
W momencie zawierania małżeństwa obie strony przyjmują budowanie relacji na zdrowych warunkach, w zgodzie z prawem kościelnym. Niemniej są przypadki, że niektóre osoby mają w znacznym stopniu zaburzoną swoją osobowość, nie będąc w stanie tworzyć rodziny.
Czy osobowość paranoiczna to powód do nieważności małżeństwa?
Osobowość paranoiczna to problem z zakresu zaburzeń osobowości. Ukazuje się ona w charakterze sporej patologii myślowej. Osoba jest najczęściej oderwana od rzeczywistości, nie potrafi logicznie myśleć i nie przyjmuje żadnych faktów do świadomości, lub też nie potrafi odpowiednio przetworzyć dochodzących do niej wiadomości. Do tego należy dodać widzenie rzeczy lub osób, których w rzeczywistości nie ma, będąc cały czas przestraszonym, co jeszcze bardziej potęguje niezdrowe funkcjonowanie.
Osoby paranoidalne z reguły same nie zgłaszają się pomoc, bo zwyczajnie problemu żadnego nie są w stanie dojrzeć i to rodziny szukają rozwiązania. Często też przez osobę z zaburzeniami paranoidalnymi dochodzi do rozbicia relacji między partnerami.
Jakie cechy wskazują na paranoję, czy urojenia?
Samo stwierdzenie zaburzeń paranoicznych nie musi oznaczać automatycznie nieważności małżeństwa. Zakres zachowań czy cech osobowości musi mieć znaczny wpływ na niezdolność do budowania rodziny i związku małżeńskiego, a więc bycia w sprzeczności z prawem kanonicznym.
Przemoc w rodzinie to silny uszczerbek na zdrowiu psychicznym i fizycznym. Czy ten proceder może być uwzględniony, aby stwierdzić nieważność małżeństwa kościelnego?
W przypadku ślubu cywilnego, osoby w związku z przemocą rodzinną mogą liczyć na pozytywny dla siebie rozwój sprawy i rozwód cywilny, wraz z orzeczeniem o winie drugiej strony. Pojawiają się zatem pytania, czy możliwe jest to także w sytuacji ślubu kościelnego.
Przemoc w rodzinie przyczyną nieważności małżeństwa?
Takie rodzaje sytuacji skłaniają do wzięcia pod uwagę wszystkich zachowań winnego, czyli sprawcy przemocy, aby móc ocenić jego osobowość.
Zazwyczaj sprawcy są szerzej powiązani z problemami natury zaburzeń osobowości, uniemożliwiających poprawne prowadzenie relacji z innymi osobami, bez wzniecania agresji, czy innych impulsywnych zachowań, szkodzących w kontaktach z ludźmi.
Przemoc domowa to grupa zachowań, w których dana osoba nie potrafi panować na swoimi emocjami. Nie ma zatem możliwości, aby była w stanie prawidłowo prowadzić życie w związku i tym samym spełniać każde istotne obowiązki małżeńskie, jakie są uwzględniane w prawie kanonicznym.
Jednym z powodów nieważności małżeństwa kościelnego może okazać się uzależnienie od hazardu.
Tego rodzaju problem nie jest rzadkim, jeśli chodzi o rozpad małżeństwa, zwłaszcza tego cywilnego.
Hazard jest obecny w życiu ludzi właściwie od zawsze. To różnego typu rozrywka, związana z grami oraz zakładami, w których kluczem jest wygrywanie oraz przegrywanie pieniędzy. Wiele o ostatecznym rezultacie decyduje m.in. przypadek, co zwiększa ryzyko każdego zakładu i ewentualnych kłopotów, jeśli w grę wchodzą środki materialne i pieniężne.
Hazard w małżeństwie
Do hazardu zaliczamy gry losowe, gry wzajemne, gry w karty, czy też na automatach. Wiele z nich, zwłaszcza gry losowe, związanych jest z przypadkowością. Gry hazardowe możliwe są zarówno w punktach stacjonarnych, jak i w internecie. W sieci odnajdziemy każdego rodzaju hazard, w tym również zakłady bukmacherskie, dotyczące sportu.
Prawnicy kościelni często spotykają się ze sprawami problemów w małżeństwach, których składową jest hazard po jednej ze stron. Powodem jest uzależnienie, które wisi nad osobą, pragnącą wygrać duże pieniądze, zaczynając tym samym grać coraz częściej, zwłaszcza jeśli początkowo passa jest pomyślna.
W kontekście nieważności małżeństwa kościelnego, często pojawiają się również wątki dotyczące dzieci, a więc bardzo istotny aspekt.
Do tego należą m.in. pytania, w których wskazuje się brak posiadania dzieci, a możliwość uzyskania rozwodu kościelnego. Wskazuje się także na przeprowadzony rozwód cywilny, ale z posiadanymi już dziećmi przez partnerów.
Bywają również przypadki braku powagi przy zawiązywaniu małżeństwa, w postaci nienawidzenia dzieci, a także spodziewanie się dziecka z nowym partnerem i chęci rozwiązania małżeństwa kościelnego z poprzednim współmałżonkiem.
Zagadnienia dotyczące prawa kościelnego, uwzględniające w relacjach między osobami także dzieci, jest różne rozumiana i nie do końca jasna w każdej sprawie. Generalnie sprawy związane z dziećmi mogą odgrywać istotną rolę w co najmniej czterech sytuacjach, tj.:
- nieposiadanie dzieci w małżeństwie,
- posiadanie dzieci w byłym związku małżeńskim,
- posiadanie dzieci w nowym związku,
- wykluczenie posiadania dzieci, mimo zawarcia związku małżeńskiego.
W prawie kanonicznym wskazuje się, że posiadanie dzieci ma być dopełnieniem miłości między partnerami. Czy nieposiadanie dzieci oznacza od razu możliwość nieważności małżeństwa? Nie zawsze jest to konieczność do spełnienia wszystkich istotnych warunków małżeństwa. Odstępstwem od reguły może być natomiast niepłodność jednego, albo obojga małżonków. W takiej sytuacji można wstąpić w związek małżeński, mimo że nie będą mogli posiadać potomstwa.
Prawnik jest osobą, która posiada dokumenty ukończenia studiów prawniczych, z wyższym wykształceniem. Czy każdy prawnik może być adwokatem kościelnym?
Czy adwokatem kościelnym może być każdy prawnik?
Od strony prawnej, prawnikiem zostaje osoba, która skończyła z powodzeniem studia prawnicze i jest co najmniej magistrem z wyższym wykształceniem. Taka osoba od strony teoretycznej jest ogólnie zapoznana z różnymi sektorami prawa. Jeżeli chodzi o kwestie nieważności małżeństw, to tutaj należy ukończyć studia bezpośrednio z kierunku prawa kanonicznego.
Kanonista zobowiązany jest do znajomości prawa kościelnego (prawa kanonicznego). Obecne są w nim różne przepisy, podobnie jak w prawie cywilnym. Adwokat kościelny upoważniony jest do reprezentowania strony w sprawach związanych z procesem kościelnym, a więc w sprawach o nieważność małżeństwa kościelnego.
Adwokat kościelny - kto to jest?
Jasne jest więc, że nie każdy prawnik może pełnić funkcję adwokata kościelnego, jeśli ten nie ma do tego stosownych uprawnień i wykształcenia z kierunku prawa kanonicznego. Miano adwokata kościelnego może otrzymać osoba pełnoletnia, z nienaruszoną historią oraz wiary katolickiej.
Oczywiste jest także to, że adwokat kościelny powinien znać prawo w formie zaawansowanej, potrafiący bez problemu również formułować dokumenty związane z tą dziedziną. Adwokat kościelny jest obecny na liście czynnych adwokatów, jacy są dostępni przy swoim sądzie diecezjalnym.
Niedojrzałość jest jedną z grup zachowań uprawniających do nieważności małżeństwa kościelnego. Wśród nich wyróżniamy m.in. uzależnienie od rodziców.
Nadmierne uzależnienie dziecka, a potem już osoby dorosłej, od rodziców, jest generalnie postrzegane jako zachowanie patologiczne, tj. brak samodzielności w podejmowaniu decyzji dotyczących swojego życia, ustalonych zasad, czy przyzwyczajeń. Jest to swego rodzaju całkowite utracenie kontroli nad swoim funkcjonowaniem i podporządkowanie się rodzicom. Oczywiście tego typu sytuacje zazwyczaj mają bardzo negatywne skutki w stosunku do funkcjonowania w życiu codziennym ze współmałżonkiem, bowiem narzucone, niesamodzielne postawy będą wpływały na wszystkie relacje.
Nadużywanie opiekuńczości, czy też uzależnienia od rodziców da się zauważyć jeszcze przed ślubem. Podobnie jak trudności z odłączeniem się od rodziców, czyli mieszkanie z nimi mimo zawarcia małżeństwa.
Jak to jest oceniane przez prawo kanoniczne?
Nadmierne przywiązanie do rodziców nie jest korzystne z punktu widzenia odpowiedniego budowania związku małżeńskiego.
Wyjątkowo silne więzy rodzinne mogą być powodem ograniczenia wolności oraz możliwości swobodnego współżycia z partnerem, tracąc pełny zakres interpersonalny. Relacje tego rodzaju należą wówczas do anormalnych.
